SKN Młodych Pedagogów

Plastyczna masa Od czegoś trzeba zacząć. Nadzieję serca wzbudzić nakarmić chlebem ptaki. nauczyć się być sobą, nie kopią, nie repliką. By człowiek - dumne słowo szedł dokądś, nie donikąd. Z pozoru niepozorne to ziemskie wiodąc życie. Człowiek nie tylko swoje ujmuje w dłonie życie. Z nadziei, która wzrasta pod dachem jego domu. Buduje rzeźbiąc słowem sercem prowadząc skrycie. Z plastycznej jeszcze masy. Formując, by gdzie twarde być miało, takim było. Gdzie serce mieć powinno Aby wrażliwe było. To nowe młode życie.